Vallei der koningen by Wilbur Smith

Author:Wilbur Smith
Language: nld
Format: mobi
Publisher: @
Published: 2011-05-27T13:01:15+00:00

Behalve met zijn militaire plichten had Tanus het tegenwoordig erg druk met het onder zijn beheer brengen van de landgoederen van zijn vader, die hij uiteindelijk had geërfd. Hij raadpleegde me hierover bijna dagelijks. Het mag geen verbazing wekken dat de landgoederen nooit waren geplunderd toen ze in het bezit waren van Heer Intef en daarom waren ze allemaal welvarend en in goede staat. Zodoende was Tanus van de ene dag op de andere een van de rijkste mannen van Boven-Egypte geworden. Hoewel ik mijn best deed hem ervan te weerhouden, besteedde hij veel van zijn privévermogen aan het aanzuiveren van de achterstallige soldij van zijn mannen en aan het opnieuw uitrusten van zijn geliefde Blauwen. Natuurlijk hielden zijn mannen nog meer van hem om zijn edelmoedigheid.

Nog niet tevreden met deze spilzieke uitgaven, stuurde Tanus zijn kapiteins Kratas, Remrem en Astes erop uit om alle invalide en blinde veteranen van de rivieroorlogen die nu als bedelaars in de straten van Thebe leefden, te verzamelen. Tanus installeerde dit uitschot in een van de grote villa's op het land die deel van zijn erfenis uitmaakten, en hoewel veevoer en keukenafval nog te goed voor hen zouden zijn geweest, gaf hij hun vlees en maïskoeken te eten en bier te drinken. De gewone soldaten juichten Tanus in de straten toe en dronken in de taveernen op zijn gezondheid. Toen ik mijn meesteres over Tanus' waanzinnige verkwisting vertelde, voelde ze zich daardoor geroepen onmiddellijk honderden deben van het goud dat ik voor haar had verdiend, te spenderen aan de aankoop en de inrichting van een tiental gebouwen, waarvan ze ziekenhuizen en tehuizen voor de armen van Thebe maakte. Ik had dit goud al bestemd voor investeringen in de graanmarkt, en hoewel ik mijn handen wrong en haar smeekte het niet te doen, hield ze voet bij stuk.

Het behoeft geen betoog dat het haar lankmoedige slaaf Taita was die voor haar laatste dwaasheid moest boeten. Weliswaar bezocht ze haar armenhuizen elke dag, maar ik was degene die met de dagelijkse leiding ervan werd belast. Zo was het voor iedere leegloper en dronkaard in de tweelingsteden mogelijk een gratis maaltijd en een comfortabel bed van ons te schooien. En alsof dat nog niet genoeg was, serveerde mijn meesteres hun eigenhandig een kom soep en konden ze hun open zweren en hun darminfecties laten behandelen door een van de meest vooraanstaande artsen van Egypte.

Het lukte me een paar jonge werkloze schrijvers en ontgoochelde priesters te vinden die meer van mensen dan van goden en geld hielden. Mijn meesteres nam hen in dienst. Ik leidde dit groepje op nachtelijke zoektochten door de achterafsteegjes en krottenwijken van de stad, waar we de wezen van de straat haalden. Het was een stelletje smerige kleine wilden die vol ongedierte zaten, en slechts heel weinigen van hen kwamen gewillig met ons mee. We moesten hen achtervolgen en vangen als wilde katten. Ik liep heel wat flinke beten en krabben op terwijl ik hun met vuilkorsten bedekte lichaam waste en hun haar afschoor dat zo vol luizen en neten zat dat het onmogelijk was er een kam doorheen te halen.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.